Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

segunda-feira, 19 de abril de 2010

Cun eilhas tengo un pouco d´Africa



Stán a perder las fuolhas, agora, ne la Primabera.
Ua yá quaixeque znuda, a ancomeçar a botar ls gromos. Apuis que tenga fuolhas, benirán las flores, mui ambergonhadas, antre l berde alface guapíssemo de las fuolhas relhamposas i gordas, quaixeque nun se dá cun eilhas. Esta yé l´anoneira que chega a quedar znudica, a morrer de bergonha an sou pudor de ser eilha sola, quando las larajeiras stan chenas de bício i las pereiras i cereijeiras cargadicas de flor.
L´outra, inda cun muita fuolha amarelhica de l mesmo quelor que miles de flores d´alhá colgadas, astanho parece un pitico amarielho apuis que sal de l uobo.
Ye de fuolha purmaniente, mas parece que tenerie tebido algun péque, secalha auga a mais, parecendo que las eirá a perder todas i só quedará cun ls pelindrengos de flores. De quando an beç, caien peras abacate de ls galhos adonde Zé Manuel nun fui capaç de l chegar. Yá nun se me lhembra cumo era an África, mas eiqui solo stan buonas para colher quando la flor se ancomeça a formar. Lhiban quaixeque un anho a fazéren-se.
Pumba! An riba de la tierra, zamparadas! Dous dies apuis stán maduras para las quemer cun limon i un tantico d´açucre ou para un mordico chamado se nun me anganho, "áquamol" que ye un quemido de l México, mui buono para antrada, botado an riba de tostas ou nun pratico cunsante se guste.
Esta ye ua árbole guapíssema a spreitar parriba ls telhados cumo se quejisse abistar la sue África, uas fuolhas de berde scuro relhamposas i un tuoro dreitico cumo un choupo. Quando passa esta fase mala de la sue bida, nien ua fuolha bén al chano. Scarolada que nien ua cameleira, ten siempre l chano de l terraço barrido. L´anoneira tamien. Parece que las dues quieren probar que ls eimigrandes nun ténen ningun defeito que se l aponte. Cumo eilhes dében tener bien ganas d´ir pala sue tierra, cuitadas que nien de férias las mando!...
Cun eilhas you tengo un pouco d´África a la puorta, alegrando-me l´alma i lhábando-me ls uolhos quando las miro atrabeç ls bidros.
Cun eilhas tamien parece que tengo un pouco de mar, cun l barulho que faç l aire quando por eilhas passa.
Cun eilhas tengo sabores i oulores de fruta tropical sien ir al soto.
Cun eilhas tengo brigada de ls aires frius de Berano, de Sintra.
Eilhas tamien se dán bien comigo anque nada l faga que nun seia besitá-las, cun la chábena de café na mano, assi que me lhebanto.
Costumo ber porende dessas árboles todas charruscadas de l friu. Estas nó, registen que nien faroles ne l pólo norte.
Bai-se alhá a saber se será de l cheiro de l café que quédan baralhadas de las eideias i pénsan que stán al pie dua "roça" an África...


Sem comentários:

Enviar um comentário

Arquivo do blogue